سورپرایز بزرگ پزشکیان در نیویورک/ مردم منتظر باشند

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل  از برترین ها ، برای درک بهتر این فضا کافی است بخشی از گزارش روزنامه هم‌میهن را بخوانید: برخی فعالان سیاسی، عمدتاً اصلاح‌طلب، پیشنهاد کرده‌اند که پزشکیان پس از هماهنگی با مقام رهبری، با اختیارات کامل راهی نیویورک شود و در دیداری مستقیم با رئیس‌جمهور آمریکا از مسیر دیپلماسی برای تغییر شرایط کشور تلاش کند.

این سخنان به‌روشنی به صحبت‌های کرباسچی در گفت‌وگو با جماران اشاره دارد. او روز گذشته گفته بود: «اگر قرار باشد سفر آقای پزشکیان مانند سفر سال گذشته و یا سفر سایر رؤسای جمهور پیشین باشد، بهتر است اصلاً نرود. نهایتاً یک سخنرانی انجام می‌شود که شاید تأثیری اندک بر روحیه مردم داشته باشد، اما تحول‌آفرین نخواهد بود. اگر واقعاً قصد ایجاد تغییر جدی برای مردم و کشور وجود دارد، باید با اراده و اختیار کامل به این سفر رفت. یعنی لازم است رئیس‌جمهور پیش از سفر، از مقام معظم رهبری و سایر نهادهای صاحب اختیار، مجوز و اختیارات لازم را بگیرد تا بتواند برای مردم آرامش و زندگی در شأن آنان را به ارمغان بیاورد.»

البته کرباسچی تنها کسی نیست که چنین دیدگاهی دارد. افراد دیگری نیز بر این باورند که تنها راه برون‌رفت از شرایط موجود، دیدار و مذاکره مستقیم با آمریکایی‌هاست. در مقابل، روزنامه کیهان در شماره امروز خود با شدت و عصبانیت از این پیشنهاد انتقاد کرده؛ واکنشی که البته دور از انتظار هم نبود. در بخشی از مطلب کیهان آمده است: «۲۲ سال مذاکره بی‌حاصل نه تنها هیچ دستاوردی برای ایران نداشته، بلکه به نوعی یک رکورد منفی در تاریخ دیپلماسی جهان محسوب می‌شود. رکوردی که باید درس عبرتی جدی برای امروز و فردای سیاست خارجی کشور باشد؛ رکوردی که دیپلمات‌های به‌اصطلاح متخصص (اشاره به ظریف و همفکرانش) آن را به ثبت رساندند. این دیپلمات‌ها در طول این سال‌ها حتی کوچک‌ترین دستاوردی به دست نیاوردند، هرگز بابت شکست‌های مکرر بازخواست نشدند و هنوز هم به‌طرز وقیحانه‌ای خود را تنها دانشمندان عرصه روابط بین‌الملل معرفی می‌کنند.» کیهان در ادامه نیز از کلمات تندی مانند «ابلهانه» و «کودکانه» برای توصیف اظهارات علی مطهری و کرباسچی استفاده کرده است.

مرزبندی سیاسی این روزها بیش از هر زمان دیگری شفاف است: گروهی بر «تحریم‌نپذیری» و مقاومت با اتکا به توان داخلی تأکید دارند، و گروهی دیگر هنوز بر استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی پای می‌فشارند. هر دو جریان البته نقاط ضعف جدی در کارنامه خود دارند. مثلاً این واقعیت که برجام شکست خورد و به اسنپ‌بک ختم شد، انتقادی است درست به ظریف و جریان حامی او. از سوی دیگر، این استدلال هم بی‌راه نیست که امروز عملاً ظرفیت چندانی برای دیپلماسی باقی نمانده است. در عین حال، ادعای منتقدان دیپلماسی درباره «کاسبی تحریم» نیز واقعی و درست به نظر می‌رسد.

با وجود این همه ناکامی، هر دو گروه هنوز در حال شعار دادن، تیتر زدن و کری‌خوانی‌اند؛ درست همان‌طور که در ۲۲ سال گذشته بوده است. ای کاش دست‌کم کمی باران ببارد؛ شاید ذهن‌ها و تیترها شسته شود، شاید آسمان پاییز برای لحظه‌ای ما را از جدال بی‌پایان شما دور کند.

منبع خبر