ذخیره انرژی با تغییر ساعت کاری

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، تغییر ساعت کار در ایران حالا مدتی است که به یک چالش بدل شده است، چالشی که از اظهارات عنوان‌شده می‌توان متوجه شد که دلیلی جز ذخیره انرژی ندارد. وضعیت منابع آبی در فصل پیش رو نامناسب است و جدول خاموشی‌ها هم زودتر از آنچه تصور می‌کردیم، پیش روی چشمان‌مان قرار گرفته است.

یکی از راهکارها هم همواره به تغییر ساعت کاری معطوف بوده است، رویه‌ای که حالا به شکل فرمولی جهانی درآمده و طی آن با پس و پیش کردن ساعت‌ها در نیم‌سال ابتدایی سال، سعی دارند از انرژی خورشیدی به جای مصرف برق استفاده کنند. اتفاقی که در ایران با تغییر دولت‌ها دستخوش تغییراتی شده است. سوی دیگر این ماجرا خود کار است. به این معنا که با تغییر ساعت کاری ممکن است به بهره‌وری لازم در تولید و کار دست پیدا نکنیم و به این طریق زیان دوچندانی به کشور وارد شود اما اساسا ما چقدر کار می‌کنیم، چقدر این میزان مفید است و مقایسه ایران در این زمینه با کشورهای دیگر چه داده‌هایی را به ما می‌دهد؟ سؤال دیگر این که با کاهش ساعت کاری چقدر می‌توان به ذخیره یا صرفه‌جویی در انرژی دست یافت؟ تغییر ساعت کار، به‌ویژه در قالب طرح‌هایی مانند تغییر ساعت رسمی(Daylight Saving Time) یا تنظیم ساعات کاری ادارات و صنایع، می‌تواند به ذخیره انرژی کمک کند اما میزان تأثیر آن به عوامل مختلفی بستگی دارد.

   
کاهش مصرف انرژی در روشنایی

با تنظیم ساعت کار به‌گونه‌ای که از نور روز بیشتر استفاده شود، نیاز به روشنایی مصنوعی کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، در کشورهایی که ساعت تابستانی اعمال می‌شود، جابه‌جایی یک ساعته باعث می‌شود غروب دیرتر اتفاق بیفتد و مصرف برق برای روشنایی در ساعات عصر کاهش یابد. مطالعات نشان داده که این تغییر می‌تواند بین ۵/۰ تا ۵/۱ درصد در مصرف برق صرفه‌جویی کند، هرچند این مقدار به منطقه جغرافیایی و الگوهای مصرف بستگی دارد.

   
تغییر الگوی مصرف در ساعات شلوغی

تنظیم ساعات کاری ادارات و صنایع می‌تواند مصرف انرژی در ساعات اوج (پیک) را کاهش دهد. برای مثال، اگر ساعات کاری ادارات زودتر شروع شود و در ساعات خنک‌تر روز به پایان برسد، مصرف انرژی برای سرمایش (مانند کولرها) کاهش می‌یابد. این موضوع به‌ویژه در مناطق گرمسیر مانند ایران که مصرف برق برای تهویه مطبوع بالاست، تأثیر قابل‌توجهی دارد. با توزیع بهتر بار مصرفی در طول روز، فشار بر شبکه‌های برق در ساعات پیک کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند نیاز به استفاده از نیروگاه‌های اضطراری (که معمولا پرهزینه و آلاینده هستند) کم کند. از همه اینها گذشته کاهش مصرف انرژی به معنای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. به‌عنوان مثال، مطالعه‌ای در آمریکا نشان داد که تغییر ساعت تابستانی در سال ۲۰۰۷ منجر به کاهش ۰۳/۰ درصدی در مصرف انرژی کل شد که معادل صرفه‌جویی در انتشار میلیون‌ها تن دی‌اکسید کربن بود.

   
چقدر کار می‌کنیم؟

سوی دیگر ماجرا ساعت کار در کشورهای مختلف است. ساعت کار درکشورها به عوامل مختلفی مانند فرهنگ، قوانین کار، نوع صنعت و سیاست‌های اقتصادی بستگی دارد. به عنوان مثال در بسیاری از کشورهای اروپایی، هفته کاری استاندارد معمولا ۳۵ تا ۴۰ ساعت است، اغلب به‌صورت هشت ساعت در روز برای پنج روز کاری (دوشنبه تا جمعه) تعریف شده است. در این میان کشورهای خاصی همچون آلمان هم هستند که هفته کاری آنها هم معمولا ۳۵ تا ۴۰ ساعت است. در این کشور انعطاف‌پذیری بالایی در برخی صنایع وجود دارد و برخی شرکت‌ها از مدل‌های چهار روز کاری در هفته استفاده می‌کنند یا در فرانسه قانون ۳۵ ساعت کار در هفته (از سال ۲۰۰۰) معروف است، اگرچه در برخی مشاغل، اضافه‌کاری رایج است.

   
کار چه ربطی به انرژی دارد؟

کاهش ساعت کاری به شکلی پرواضح به کاهش استفاده از برق در ادارات و سازمان‌ها می‌انجامد چراکه روشنایی، سیستم‌های تهویه، رایانه‌ها و تجهیزات اداری معمولا در ساعات کاری روشن است. کاهش حتی چند ساعت در هفته می‌تواند مصرف برق را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد. به عنوان مثال اگر یک اداره بزرگ دو ساعت کمتر در روز فعالیت کند، مصرف برق روزانه آن ممکن است ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش یابد. از سوی دیگر با کمتر شدن روزهای کاری یا ساعت حضور، نیاز به رفت‌وآمدهای روزانه کاهش می‌یابد. این موضوع مستقیما منجر به کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، بنزین و گازوئیل می‌شود و همچنین آلودگی هوا را کم می‌کند. ساعات کاری کمتر به معنای استفاده‌ کمتر از تهویه مطبوع در تابستان و گرمایش در زمستان است. 

منبع خبر

بیا تو صدا