افزایش موارد خشونت علیه کادر درمان

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق، چند روز بعد از انتشار روایت‌های تجاوز در آمبولانس، در یکی از شهرستان‌ها تماسی با اورژانس گرفته شده و آدرسی کذب داده می‌شود. وقتی آمبولانس به مقصد می‌رسد چند نفر در انتقام از روایت‌هایی که در اخبار خواندند، شروع به گفتن الفاظ رکیک به آن نیرو می‌کنند و پس از ضرب‌وشتم مأمور اورژانس، به ماشین آمبولانس هم آسیب وارد می‌کنند. بعد از مجروح‌شدن این نیروی امدادی، آسیب به قدری بوده که ماشین آمبولانس دیگری می‌آید تا این مأمور اورژانس را به بیمارستان برساند که تحت مراقبت قرار گیرد و بستری می‌شود.

می‌دانیم‌ آزارگرها می‌توانند در هر قشر و گروهی خود را جا دهند. آنها حتی می‌توانند در بین سفیدپوشانی حاضر شوند که همیشه منجی جان شهروندان هستند؛ همچون چند روایت تجاوز در آمبولانس که یکی از آنها را «شرق» روزهای قبل منتشر کرد. اما پس از آن، موجی علیه پرستارها و نیروهای آمبولانس در فضای مجازی به راه افتاد. حتی طبق گفته معاون فنی و عملیات اورژانس تهران ، در همین چند روز خشونت‌های کلامی به نیروهای آمبولانس هم بیشتر شده است.

این در حالی است که پرستاران بی‌شماری در همین ایام کرونا جانشان را در راه خدمت به مردم از دست دادند و در هر حادثه و بحرانی جزء اولین امدادگرانی هستند که در صحنه حاضر می‎شوند. با این حال زیر سؤال بردن یک قشر به دلیل خطای معدودی از آنها شاید موضوعی تأمل‌برانگیز در جامعه به حساب بیاید.

بنابراین چنین مسئله‌ای نیاز به تحیلی کارشناسی دارد که چرا برخی در جامعه با اشتباه یک نیروی انسانی، همه‌ آن صنف را با همان دید می‌بینند و قدرت تمیزی بین آنها وجود ندارد؛ به شکلی که این نگاه باعث مجروح‌کردن یک نیروی امدادی جوان شده است؟

روزی دو ضرب‌وشتم نیروی آمبولانس در تهران داریم

براساس اظهارات کادر درمان و برخی از مسئولان، طی سال‌های اخیر، ضرب و شتم پرستار در بیمارستان بیشتر از قبل شده است و این موضوع اشکال مختلفی دارد. ‌اسماعیل فراهانی، معاون فنی و عملیات اورژانس تهران، در مورد این موضوع اشاره می‌کند: «ضرب‌وشتم پرستارها انواع مختلفی دارد؛ از ضربات خفیف تا حمله با چاقو که آسیب جدی به همکاران ما وارد می‌شود. حتی پیش می‌آید که به تجهیزات پزشکی، موتور و آمبولانس نیروهای ما آسیب وارد می‌کنند. به صورت میانگین تنها در شهر تهران ما روزی دو مورد ضرب‌وشتم نیروی آمبولانس داریم. هرچند تلاش می‌کنیم این موارد کاهش پیدا کند».

ایشان یکی از دلایل مهم موضوع را منابع می‌داند و ادامه می‌دهد چون منابع و امکاناتی که در اختیار ما قرار دارد، با استانداردهای تعریف‌شده کمی فاصله دارد و همین باعث می‌شود خدماتی که می‌خواهیم ارائه دهیم گاهی به درستی انجام نشود که منجر به گلایه بیمار و همراه بیمار خواهد شد و همین باعث درگیری و ناراحتی می‌شود. همچنین گاهی بیماران و همراهان آنها از ما درخواست‌هایی دارند که اصلا در شرح وظایف اورژانس نیست و چون نمی‌توانیم این موضوع را اجابت کنیم، آن‌ هم منجر به درگیری و تنش می‌شود. مورد دیگر هم بیمارانی هستند که اختلال روانی دارند یا مواد خاصی مصرف می‌کنند که حالت طبیعی ندارند و هنگام حضور اورژانس امکان درگیری و تنش به وجود می‌آید.

چند وقت قبل یک مورد پیش آمد که دو جوان که حالت طبیعی نداشتند وقتی همکاران ما بر بالین آنها حاضر می‌شوند، آنها به نیروهای ما آسیب وارد می‌کنند که آمبولانس دیگری در صحنه حاضر می‌شود تا مأموران اورژانس را به بیمارستان برساند. در همین ضرب‌وشتم آنها شیشه ماشین آمبولانس را هم شکستند. برای این موضوع باید پرونده قضائی تشکیل شود که خسارت‌ از شمول بیمه هم خارج می‌شود. در همین پروسه هم ما یک دستگاه آمبولانس را برای خدمت‌رسانی از دست می‌دهیم.

فراهانی به افزایش این تنش‌ها اشاره می‌کند: «براساس آمار مقایسه‌ای اگر بخواهیم توضیح دهیم، قبلا میانگین ما در روز یک مورد بوده، اما الان به دو مورد در روز رسیده است. همین نشان می‌دهد که باید جامعه مورد بررسی دقیق جامعه‌شناختی و روان‌شناختی قرار گیرد. در هر حال این اتفاقات نه‌تنها به تجهیزات ما بارها آسیب وارد کرده، بلکه نیروی انسانی‌ای را که در ماه 10 شیفت 10 ساعته را پوشش می‌داده هم از دست می‌دهیم. یعنی در هر شیفت به 10 نفر خدمات اورژانس ارائه می‌دهد.

این موضوع بسیار ناگوار است؛ چون با توجه به دستمزد و فشارهای کاری، این گروه به صورت جهادی کار می‌کنند».

این مسئول در اورژانس تهران درمورد روایت‌های منتشرشده و افزایش خشونت برخی از شهروندان به نیروهای آمبولانس اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: «‌ما اصلا بابت این اخبار خوشحال نیستیم و اورژانس پیش‌بیمارستانی هم این موارد را تأیید نمی‌کند و تمام نظارت‌ها به شکل جدی انجام می‌شود. ما با تخلفاتی که وجهه سازمانی و وجهه همکاران را خراب کند حتما برخورد می‌کنیم. از طرفی هم قضات محترم رسیدگی‌های خودشان را به‌درستی انجام می‌دهند. پیرو همین روایات اخیر همکاران ما گزارش دادند بعضی جاها که می‌روند برخی برای آنها از الفاظ نامناسب استفاده می‌کنند و ما از مردم می‌خواهیم بدانند شاید یک نیروی انسانی خطایی انجام داده باشد، اما تعمیم آن به یک گروه و یک قشر یا واحد درست نخواهد بود.

متأسفانه همین چند روز قبل در یکی از شهرستان‌ها پیرو این روایت‌ها برخی موضوع را دستاویز قرار دادند؛ این‌طور بوده که با اورژانس تماس گرفته می‌شود و آدرس کاذبی می‌دهند. همکاران ما به محض آنکه به انتهای کوچه‌ای برای همان آدرس می‌رسند، پیرو اخبار منتشرشده چون ایشان هم کارمند آمبولانس بودند، چند نفر که منتظر آمدن ماشین بودند، برای انتقام شروع به کتک‌زدن و آسیب به او می‌کنند. بدون آنکه اصلا بدانند اصل داستان چه بوده، روایت برای کجا بوده و چه شده.

این همکار ما به دلیل شدت جراحت با آمبولانس به بیمارستان منتقل شدند و زخمشان بخیه خورد و بعد از مدتی هم مرخص شدند. حتی به آمبولانس هم آسیب وارد می‌کنند. الان همکاران حقوقی ما پیگیر موضوع هستند. شما توجه کنید که حدود 11 هزار نفر روزانه با ما تماس می‌گیرند و چهار هزار نفر درمان تخصصی می‌شوند که نباید این موارد را نادیده گرفت و نباید تمام خدمات این نیروهای امدادی را فراموش کرد؛ چون آسیب آن مستقیم به جامعه برمی‌گردد. الان با این کار، موقت یک ماشین امدادی در آن شهرستان کم شده تا درست شود و به اورژانس بازگردد. ما نباید همه را با یک چشم ببینیم و زحمات کادر درمان را هم نادیده بگیریم».

خشونت نسبت به پرستارها در سال‌های اخیر بیشتر هم شده است

با وجود اینکه بیشتر پرستارهای کشور با فشار کاری بالا و دستمز کم روبه‌رو هستند، اما به دلیل تنش‌های بسیار زیاد در فضای درمان، اخبار زیادی از ضرب‌وشتم آنها به گوش می‌رسد؛ موضوعی که در سال‌های اخیر هم بیشتر شده است. یکی از دلایل مهم آن، کمبود امکانات و نیروی انسانی است که هم آستانه روانی پرستار را پایین می‌رود و هم شرایط بیمار یا همراهش را پرتنش‌تر می‌کند. ‌

محمد شریفی‌مقدم، دبیر کل خانه پرستاری، به همین موضوع اشاره می‌کند می‌گوید: «‌گروه پرستاری در صف اول خدمات درمانی قرار دارند. بیمار و همراه بیمار اولین کسانی که در بیمارستان می‌بینند پرستار است و هر مشکلی که این چرخه مراقبتی را برهم بزند، پرستار باید تاوان بدهد. مثلا بیمار را می‌آورند و برانکارد نیست، نبود این ابزار، ارتباطی به پرستار ندارد، اما او با واکنش تند بیمار و همراه مواجه می‌شود. براساس آماری که اواخر دهه 80 و قبل از شیوع کرونا انجام شد، بیش از 90 درصد پرستارها خشونت‌های کلامی و 30 درصد خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند.

در این نوع ضرب‌وشتم پرستار ما چند سال قبل‌ به دلیل ضربه با پنچه‌بکس چشمش تخلیه شد، همچنین ضربه چاقو به قفسه سینه یا شکستگی سر داشتیم. این موارد الان هم کم نیست و بیشتر نیز شده است. در یک سال گذشته هم موارد زیادی خشونت علیه پرستارها داشتیم که یکی از آنها در یاسوج بود که پرستار را با چاقو به قصد کشت زدند. از طرفی آستانه تحمل مردم به دلیل مسائل اقتصادی و اجتماعی پایین آمده، امکانات درمانی کم است و هزینه درمان بالاست و با کوچک‌ترین خللی در کار همه واکنش نشان می‌دهند. پرستار کم است و تعداد بیمار بالا رفته، پرستار هم نمی‌رسد به همه بیمارها درست برسد که مقصر هم پرستار نیست، ولی تندترین رفتارها با او می‌شود».

منبع خبر