هراس افکنی با تولیدات عجیب و غریب رسانه ملی

به گزارش سلامت نیوز به نقل از هم میهن، محتوا و قرائت برنامه‌های صداوسیما که قرار بود رسانه ملی باشد و شور، نشاط، همدلی و انسجام اجتماعی را برای جامعه به ارمغان بیاورد، روزبه‌روز به مدار تلخ‌تری می‌رسد. رسانه‌ای که با وجود داشتن نگاه یکسویه سیاسی، دست‌کم در برخی برنامه‌ها همچون برنامه‌های ورزشی و اجتماعی از اقبال قابل‌توجهی برخوردار بود و مخاطبان ثابت خود را داشت، امروزه به‌نوعی «تهی شدگی» رسیده است، به‌گونه‌ای‌که برنامه‌های این رسانه نه‌تنها جذابیت خود را از دست داده است، بلکه در برخی برنامه‌ها منجر به انزجار، نفرت و نگرانی مخاطبان و حتی شرکت‌کنندگان آنها شده است. 

وقتی در صداوسیما برنامه‌های فرهنگی همچون «کتاب‌باز» یا برنامه تحلیلی-ورزشی پرمخاطب «نود» تحمل نمی‌شود، خلاقیت‌ها برای جبران فروکاستِ مخاطب نیز به ته دیگ می‌خورد و در نوآوری چنان کم می‌آورد که برای «متفاوت بودن» و «جذابیت داشتن» به‌نام «معنویت‌گرایی»، به اهدای کفن و پوسترِ ترحیم به مهمانان روی می‌آورد. این نتیجه نادیده انگاشتن خواست و انتظار مشروع و عقلانی جامعه از رسانه ملی برای بازنمایی واقعیات و پوشش ذائقه‌های مطلوب و پسندیده جامعه است. 

رسانه‌ای که از مالیات عموم شهروندان و بیت‌المال اداره می‌شود، چرا چنان دچار فقر محتوا و خلاقیت شود که به این روز بیفتد و خلاقیتش به نوید مرگ تقلیل یابد؟ چند صباحی در برنامه‌های گوناگون، مجری و مشارکت‌کنندگان شامل خود بازیگران، چهره‌های رسانه‌ای و برخی ورزشکاران بودند که به‌نظر می‌رسد این طرح نیز نتوانست زمینه جذب مخاطب بیشتر را فراهم کند.

از نظر بهداشت روانی، نشاط و امید به زندگی، گنجاندن هدیه کفن در یک برنامه تلویزیونی چه توجیهی دارد؟ چنین برنامه‌هایی با کدام آموزه دینی و علمی سازگار است؟ واکنش دو نفر از میهمانان برنامه به اهدای «کفن و پوستر ترحیم»، به‌جا و منطقی بود. آیا همچنان مسئولان صداوسیما، بر خوانش خود از برنامه‌ها و محتوای مطلوب پافشاری می‌کنند تا راه این رسانه و جامعه بیش‌ازپیش از یکدیگر جدا شود؟ 

ادیان الهی برای هدایت و رستگاری بشر، تلاش و تکاپو داشته‌اند و زیست و زندگی امیدوارانه در سایه رحمت خداوندی، از آموزه‌های محوری آنهاست. با برنامه‌هایی که آموزه‌های «مرگ» را ترویج می‌کنند، هیچ معنویتی تقویت نمی‌شود. دینداری و معنویت با رفتارهایی که نوع‌دوستی، پاک‌دستی، صداقت، اعتماد، آرامش، عقلانیت، از خودگذشتگی و اخلاق‌مداری را در بر دارد، تقویت می‌شود. اگر دست‌اندرکاران «رسانه ملی» دچار فقر محتوا برای پوشش شبکه‌های خود شده‌اند، چه ضرورتی دارد هر برنامه کارشناسی نشده و ذوقی تهیه و منتشر شود؟

جامعه بیش از هر زمان دیگر، به نشاط و امید نیاز دارد، نه اینکه با برنامه‌ای که «نوید مرگ» را هدیه می‌دهد، سلامت روحی و امید به زندگی مردم بیش از پیش آسیب ببیند. هنر این برنامه «خلاقانه»، نشان دادن پایان زندگی انسان است که اگرچه هر انسانی، روزی به آن می‌رسد، عقلانی نیست که برای یادآوری یک مرحله از چرخه زندگی، با ندانم‌کاری و اقدامی غیرکارشناسانه، بهداشت روان جامعه را به بازی گرفت و تهدید کرد. نبودن برخی برنامه‌ها به‌مراتب بهتر از تهیه و اجرای آنهاست زیرا چنین برنامه‌هایی تنفر و نومیدی را در جامعه بازتولید می‌کنند. این برنامه، نمادی از اندک‌سالاری در مدیریت و تدوین محتوای رسانه «ملی» است.

منبع خبر