مروری اجمالی بر فیلم «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدر عاملی | شاید خوشبختی، گاز زدنِ یک ساندویچ باشد

سما بابایی | فیلم «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی، اقتباسی از رمان تحسین‌شده فرهاد حسن‌زاده است که داستانی انسانی از رابطه‌ی یک پدر و دختر را روایت می‌کند. داستان فیلم در خیابان ولیعصر تهران و در طول یک روز اتفاق می‌افتد. خسرو که در یک آسایشگاهِ روانی بستری است؛ در روزِ تولدِ دخترش (زیبا) که در موسسه‌ای زیر نظر بهزیستی زندگی می‌کند، به دیدارِ او می‌آید.

به‌گزارش فیلم‌نیوز، «زیبا صدایم کن» نشان از همان دغدغه‌های همیشگی «رسول صدرعاملی» دارد. فیلم‌سازِ برجسته بار دیگر پا به دنیای یک دختر نوجوان گذاشته و قصه‌ای زیبا و در عینِ حال پیچیده را روایت کرده است. در نگاهی کوتاه این فیلم را مروز می‌کنیم:

فضای کلی فیلم | رسول صدرعاملی، پیش از این آثار موفقی چون «من ترانه پانزده سال دارم»، «دختری با کفش‌های کتانی» و «دیشب باباتو دیدم آیدا» را در ارتباط با نوجوانان در کارنامه‌ی خود دارد و حالا با «زیبا صدایم کن» نشان داده است که چه درکِ عمیقی از دنیای نوجوانان دارد. او همواره راوی صادقی در مسائلِ اجتماعی و روان‌شناختی نوجوانان است و در این فیلم نیز همین رویه را ادامه داده است. او در این فیلم، درباره‌ی زندگی دخترِ نوجوان و بی‌پناهی می‌گوید که ناگزیر است بارِ زندگی خویش را به تنهایی به دوش بکشد و در کنارش به زندگی مردِ تنهایی می‌پردازد که سال‌هاست یک آسایشگاهِ روانی را خانه‌ی خود می‌داند و در برقراری ارتباط با دخترِ نوجوانش با مشکلاتِ بسیاری مواجه است. آنان حالا یک روز (تنها یک روز) فرصت دارند تا دیوارهای سنگی مقابلِ خود را بشکنند و تا حد زیادی موفق هم می‌شوند. دختر گاهی برای پدر، مادری می‌کند و پدر بالاخره فرصت می‌یابد که برای تنها امیدِ زندگی‌اش پدری کند. او دخترش را دیده و همین برایش بس است. به‌همین خاطر است که در جوابِ دخترش که می‌پرسد: «خوشبختی کی سراغِ ما میاد؟» لبخندی می‌زند و می‌گوید: «خوشبختی؟ یعنی همین الان» و بعد گازِ کوچکی به ساندویچ‌اش می‌زند.

رسول صدر عاملی در تازه‌ترین اثر خود با نام «زیبا صدایم کن» بار دیگر به موضوع دختران نوجوان پرداخته است.

درباره‌ی کارگردان | کارنامه‌ی رسول صدرعاملی، نشان می‌دهد که او تا چه اندازه به مسائلِ اجتماعی حساس و در تلاش است تا تصویری واقعی از جامعه‌ی ایران ارائه دهد.  هر فیلمی که او روی پرده بُرده، بدل به یک اتفاق شده است و «زیبا صدایم کن» نیز از این قاعده مستثنی نیست. این فیلم در همین اکرانِ محدود از آغازِ جشنواره تا کنون، توانسته نظر مثبت منتقدان و مخاطبان را جلب کند و به یکی از آثار مهم جشنواره فجر تبدیل شود. صدرعاملی در چند فیلمِ مهمِ خود (و البته سینمای ایران) به مسائل و چالش‌های نوجوانان، به‌ویژه دختران جوان، پرداخته است. «دختری با کفش‌های کتانی» (۱۳۷۷)، «من ترانه ۱۵ سال دارم» (۱۳۸۰) و «دیشب باباتو دیدم آیدا» (۱۳۸۳)، شاهدی بر این ادعاست. او در «دختری با کفش‌های کتانی»، به موضوع برقراری ارتباط نوجوانان با جنس مخالف می‌پردازد و داستان دختری نوجوان به نام تداعی را روایت می‌کند که در پارک با پسری آشنا می‌شود و همین چالش‌هایی را برای او شکل می‌دهد. در « من ترانه ۱۵ سال دارم» نیز داستان دختری نوجوان را به تصویر می‌کشد که در سن پایین مادر شده و حال با مسئولیت‌های ناشی از آن روبه‌روست. «دیشب باباتو دیدم آیدا» سومین فیلم از سه گانه دخترانه‌ی صدرعاملی است. دختری که متوجه‌ی حضور زنی دیگر در زندگی پدرش می‌شود و کنجکاوی برای شناخت این زن محور اصلی فیلم است.

امین حیایی در فیلم «زیبا صدایم کن» با یک چهره تازه به نام «ژولیت رضاعی» همبازی است.

درباره‌ی بازیگران | «زیبا صدایم کن» جز فیلم‌نامه و کارگردانی محشرش، تمام و کمال مدیونِ «امین حیایی» است. این بازیگر با ایفای نقش‌های متنوع در ژانرهای مختلف، از کمدی تا درام، حالا بدل به بازیگرِ پخته‌ای شده است که می‌تواند از پسِ هر نقشی برآید. او در فیلمِ صدرعاملی اگرچه مردی است که پس از هشت‌سال بستری بودن در بیمارستان روانی، آماده‌ی ورود به جامعه است؛ اما نوسانات خلقی و رفتاری و هم‌چنین احساسات متناقض و پیچیده‌ی مردی درگیر با بیماری ذهنی را به‌خوبی نشان می‌دهد. حیایی با حضور در کنار بازیگران نوجوان، توانسته است ارتباطی صمیمی با او برقرار کند و می‌توان حدس زد که علاوه بر کارگردان، در بازی خوبِ «ژولیت رضاعی» نیز نقش داشته است. با توجه به اینکه داستان فیلم در خیابان ولیعصر تهران و در طول یک روز اتفاق می‌افتد، کار برای این دو بازیگر، به‌طور قطع سخت‌‌تر از فیلم‌های به‌اصطلاح آپارتمانی است. هر دو اما از پسِ این کار برآمده‌اند و نشان داده‌اند که درکی عمیق از شخصیت‌هایی که ایفای نقش‌شان را برعهده گرفته‌اند، دارند. در این میان اما نمی‌توان از بازی تاثیرگذار دو بازیگر دبگر فیلم یعنی مهران غفوریان و ستاره پسیانی نیز گذشت که بخشِ مهمی از بار درام را به دوش می‌کشند.

مهران غفوریان در فیلم «زیبا صدایم کن» یکی از کاراکتر‌هایی است که در مسیر پدر و دختر فیلم قرار می‌گیرد.

برگ برنده | برگِ برنده‌ی فیلم «زیبا صدایم کن»؟ فیلم‌نامه‌ی درخشان. فیلم‌نامه اگرچه اقتباس است؛ اما اقتباسی آبرومند است. کتابِ فرهاد حسن‌زاده با نقدهای مثبتِ بسیار مواجه شده و جوایزِ متعددی را از آنِ خود کرده است. این یعنی کتابِ خوبی است و از آن طرف یعنی کار فیلم‌نامه‌نویسان دشوارتر است؛ چرا که کم‌تر دیده‌ایم که اقتباس سینمایی از کتاب‌ها بتواند روحِ آن را منتقل کند؛ اما تیم نویسندگان، در این زمینه بسیار موفق عمل کرده است. علاوه بر آن، کارگردانی که حالا دیگر بعد از چهار دهه می‌توان او را پیش‌کسوت دانست، به‌خوبی توانسته است فیلمی خیابانی را به تصویر بکشد و همه چیز را در خدمتِ ایده ی خود قرار دهد؛ اما آسِ دلِ فیلم، بازی امین حیایی در نقش خسرواست و یکی از نقاط قوتِ آن. ضمن آنکه از همین حالا می‌توان حدس زد که بازیگرِ زنِ تازه‌نفسی وارد سینمای ایران شده است، کسی مثلِ پگاه آهنگرانی و ترانه علیدوستی .

احتمال موفقیت | بازگشت رسول صدرعاملی به عرصه‌ی کارگردانی پس از هفت سال، اتفاقی است که خیلی‌ها منتظرش بودند و از همین حالا می‌توان حدس زد «زیبا صدایم کن» با استقبال خوبی از سوی مخاطبان و منتقدان مواجه شود. این فیلم پتانسیل بالایی برای موفقیت در گیشه و کسب جوایز در جشنواره‌های مختلف دارد. 

فیلم «زیبا صدایم کن» ساخته رسول صدرعاملی در پنحمین روز جشنواره فیلم فجر در سانش چهارم برای اصحاب رسانه به نمایش در‌میآید.

منبع خبر