در پاسخ به انتشار گزارش مردمی عادل تبریزی ارائه شد | جوابیه کارگردان اجل معلق

روز پنجم مرداد در سایت فیلم‌نیوز مطلبی در رابطه با سریال «اجل معلق» منتشر کردیم. نوشتیم سریال به اندازه کافی در جذب مخاطب موفق است و در شرایط فعلی که مخاطبان به کمدی نیاز بیشتری دارند، حال آنها را خوب کرده است. با این حال گزارش‌های مردمی کارگردان سریال، چندان کارکردی ندارد و مخاطبان را به یاد گزارش‌های مردمی تلویزیون بعد از پخش سریال‌ها می‌اندازد. کارگردان این اثر، برای این نقد فیلم‌نیوز، جوابیه‌ای طولانی فرستاده است. طبیعتا کارنامه فیلم‌نیوز و موضع‌گیری‌اش نسبت به فیلم‌ها، سریال‌ها، نمایش‌ها، برنامه‌ها، کارگردان‌ها، بازیگران و سایر هنرمندان تاریخ سینمای ایران و سریال‌های مهم شبکه نمایش خانگی و حتی تلویزیون پس از سال‌ها فعالیت مشخص است. در رابطه با هرکدام از مصادیق اعلام شده در این جوابیه، به‌راحتی می‌توان به آرشیو فیلم‌نیوز مراجعه کرد و موضع‌گیری این رسانه را خواند. در هر صورت این جوابیه را منتشر می‌کنیم و قضاوت را به خودتان می‌سپاریم.

***

«به نام خالق همه جایگاه‌ها

سایت معتبر و تاثیر گذار فیلم نیوز مطلبی را که نام و نام خانوادگی نویسنده‌اش مشخص نیست منتشر کرده است. این مطلب  در خصوص این است که چرا من عادل تبریزی کارگردان سریال مردمی اجل معلق  در بین مردم رفته‌ام و مستقیم با مخاطب حرف زده‌ام و جایگاه شأن یک کارگردان را حفظ نکرده‌ام.

آقا و یا خانوم نویسنده، شما من را نمی‌شناسی. تمام کارهای کوتاه و بلند و… که ساخته‌‌ام برای دل مردم بوده است. روزهایی که در سال‌های گذشته برای تبلیغ اولین فیلم کوتاهم در وسط خیابان مردم را به تماشای فیلم‌های کوتاهم دعوت می‌کردم. سالی که برای اکران فیلم «گیج گاه» چون پول تبلیغات در شبکه جم و … نداشتیم یک تنه در شهر و دربین مردم  و داخل مترو تراکت پخش کردم و از پایمال شدن حق فیلم دفاع کردم و تمام شب‌هایی که در سالن‌های سینما با مردم عزیزم در خصوص نگاه مثبت و منفی آنها حرف می‌زدم … بگذریم  من فکر می‌کنم شما در تمام گذرگاه‌های تاریخی در سینما و فرهنگ ایران تلاش کرده‌ای شان و جایگاه خیلی موارد را برای هنرمندان و مردم تعیین کنی که نمونه هایش را در پایین خواهی خواند. به راستی اگر یک مسئولی در بین مردم قدم بزند و از درد و رنج و شیرینی های زندگی مردم سوال کند مینوسی در جایگاه یک مدیر مملکت نیست که بین مردم برود؟ راستی جایگاه کارگردانی که دغدغه اش مرد م است کجاست؟ در کافه؟! در دفتر کارش؟!  در یوتیوب؟در اینستاگرام؟ آیا در شان و جایگاه مردم هم نیست که کارگردان سریالی را که دوست دارند یا ندارند از نزدیک ببینند ؟! نکند شما به دکتر کاووسی برای اولین بار گفتی بنویسد فیلمهای آقا فردین و آقا ملک مطیعی  و آقا بیک ایمانوردی و …. در جایگاه سینمای ایران نیست. شما اگر در امریکا زندگی می کردی و ویدیو سرخوشی و رقص آل پاچینو در خیابان را می دیدی در تایمز مطلبی می نوشتی که در شان و جایگاه آل پاچینو نیست  که در خیابان سرخوشی کند؟ البته آنجا اجازه نمی دادند بی نام و نشان مطلبت را منتشر کنی. قانون سرسخت است! نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان دو بازیگر زن و شوهر ایرانی نیست که در فرش قرمز کن هم راببوسند!

نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان بازیگران نیست که درتجمعات مختلف بین شادی مردم  جیغ بکشند و کف بزنند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه فرزند رسول ملاقلی پور نیست که برای تبلیغ فیلمش  وحق خواهی وسط ورزشگاه آزادی بپرد. نکند شما اولین کسی بودی که در زمان پخش برنامه ساعت خوش نوشتی در شان مرد ایرانی نیست (نصرالله رادش)که در تلویزیون پیراهن  قرمز بپوشد و موهایش را ژل بزند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه استاد بزرگ داریوش مهرجویی نیست که پیراهن نارنجی پاکبان بپوشد و در شروع فیلمش خودش ساحل را جارو بزند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه استاد گرانقدر مسعود کیمیایی نیست که در ابتدای فیلمش سربازهای جمعه خودش صدا دوربین حرکت بگوید. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه فرامرز قریبیان نیست دو نفر و نصفی بازی کند و یا در شأن جایگاه مرد ایرانی نیست در آدم برفی زن پوش شود. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه پوشش زن ایرانی نیست که هدیه تهرانی در فیلم قرمز شلوار جین بپوشد. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه عباس کیارستمی نیست که براساس جایگاه همکارش محسن مخملباف فیلم بسازد. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان  و جایگاه سینمای کن گرفته ایران فیلمهای اکشن و ملودرام خانواگی جایی ندارند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان رضا گلزار نیست مجری شود. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان فریدون جیرانی این نیست صورتی بسازد و در شان سعید سهیلی نیست ازدواج در قت اضافه بسازد و با همین تعیین شان و جایگاهها برای سینمای مردمی خیلی از فیلمسازان را برای ادامه مسیر ترسو کردین و بیکار شدند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه هدیه تهرانی نیست که در گیشه بلیط بفروشد. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان حامد بهداد و نوید محمدزاده نیست که کمدی بازی کنند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی  در شان کارگردان مهم سینما نیست که برای امرار و معاشش با تاکسی کار کند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان اکبرعبدی و مجید مظفری نیست خوشحال و خندان در جوکر شرکت کنند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی  در شان و جایگاه جمشید هاشم پور نیست که در بین مردم ورزش کند و در اکران مردمی با شور و نشاط مقابل دوربین عکاسان حرکات رزمی انجام دهد. نکند شما اولین کسی بودی نوشتی در شان و جایگاه سینمای ایران نیست که جایگاه پدر در فیلمهای برادران لیلا و پیر پسر خراب شود. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی در شان و جایگاه سینمای ایران نیست که مردان در فیلمهای ایرانی برقصند. نکند شما اولین کسی بودی که نوشتی  فیلم لیلا داریوش مهرجویی در شان و جایگاه زن ایرانی نبوده است.

شما انگار خیلی دست به قلم بوده اید و دل سوز جایگاه ها. نترسید و نگران جایگاه من و کسی نباشید، من خودم هستم و خودم را در معرض نقد منتقدان و مردم می گذارم زشت و زیبا را می شنوم. اگر تخصصی در خصوص تعیین جایگاه‌ها در سینمای ایران دارید به خانه سینما پیشنهاد دهید  ورکشاپ  بگذارید و آموزش دهید. یک روز با خود من نه با موتور با پای پیاده همراه شوید و در بین مردم عزیز قدم بزنید  . مشکل جامعه ما همین خط و جایگاه ها است اگر من به واسطه حضورم در بین مردم یک نفر را خوشحال کنم صد جایگاه را نمی خواهم. بله می خندم  و در غمناک ترین حالت خودم سعی می کنم انرژی خوب به مردم انتقال دهم.در ضمن تا خاطرات خوب مردم از تولیدات گذشته  در همان فرمول‌های دمده است اگر دمدگی باعث شور و حال خوب می شود من دمده ام.  ارادتمند عادل تبریزی.»

منبع خبر