تیربار موشکی سپاه پاسداران/ تغییر کاربری در پایگاه‌های موشکی زیرزمینی+ عکس

به گزارش اقتصاد آنلاین، در میدان استراتژی‌های نظامی مدرن، سرعت عمل، عنصر غافلگیری و حجم آتش نقش محوری دارند. نیروی هوافضای سپاه با رونمایی و عملیاتی‌سازی سامانه خودکار پرتاب‌های متوالی موشک‌های بالستیک دوربرد — که در رسانه‌ها به «تیربار موشکی» معروف شده — تلاش کرده است هر سه مولفه را تقویت کند. این سامانه فراتر از یک پرتابگر جدید است و تغییری در دکترین بهره‌برداری از پایگاه‌های موشکی زیرزمینی ایجاد می‌کند.

دو دیدگاه برای فهم فناوری: فنی و استراتژیک

برای درک واقعی این فناوری لازم است آن را از دو زاویه بررسی کرد: نخست منظر فنی و مهندسی که چگونگی عملکرد کلی سامانه را توضیح می‌دهد و دوم منظر نظامی و استراتژیک که علت اهمیت و برتری آن در میدان نبرد را روشن می‌سازد.

کالبدشکافی کلیِ عملکرد سامانه

تصور سنتی از یک سیلوی موشکی به بارگذاری و بازپر کردن زمان‌بر اشاره دارد، اما این سامانه مفهومی جدید را معرفی می‌کند: تبدیل ظرفیت یک سیلو به توانایی پرتاب متوالی چند موشک با بازه‌های زمانی بسیار کوتاه. در شکل کلی، سامانه از قطعات محرک و حامل‌های داخلی بهره می‌برد که امکان انتقال و آماده‌سازی پی‌درپی موشک‌ها برای شلیک خودکار را فراهم می‌آورد؛ به‌عبارت دیگر، یک مفهوم «بارگذاری و شلیک خودکار و پی‌درپی» در زیرسطح طراحی شده است.

چرخه عملیاتی در یک نگاه (بدون جزئیات اجرایی)

فرآیند کلی سامانه شامل انتقال حامل‌های موشک داخل تونل‌ها، آماده‌سازی موشک برای پرتاب، عمودسازی موشک جهت شلیک و تکرار این چرخه برای موشک‌های بعدی است. تکرار سریع این چرخه، همانند عملکرد رگبار در سلاح‌های آتش‌بار، اجازه می‌دهد چندین موشک از یک نقطه زیرسطحی در بازه زمانی کوتاهی شلیک شوند.

مزایای استراتژیک: غلبه بر دفاع و افزایش بقاپذیری

۱. اشباع پدافند هوایی: موجی از پرتاب‌های متوالی می‌تواند سامانه‌های دفاعی دشمن را در حالت اشباع قرار دهد و احتمال نفوذ تعدادی از موشک‌ها را افزایش دهد.

۲. افزایش بقاپذیری: کاهش زمان بازپر کردن و امکان شلیک پی‌درپی، خطر تبدیل شدن سیلو به هدفی ثابت پس از شلیک را کاهش می‌دهد.

۳. انعطاف‌پذیری هدف‌گیری: قابلیتِ اختصاصی‌سازی هر پرتاب برای هدف‌گیریِ اهداف مختلف، امکان اجرای حملات ترکیبی و هم‌زمان به چند نقطه را فراهم می‌کند.

ابعاد عملیاتی و حوزه تأثیر

از آنجا که هر پایگاه زیرسطحی می‌تواند چندین چنین واحد را در خود جای دهد، توان پاسخگویی و تخریب بالقوه کشور مجهز به این سامانه به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد. این فناوری بیش از آنکه صرفاً یک نوآوری مکانیکی باشد، نمودِ عملی تغییر در دکترین پاسخ و بازدارندگی موشکی است.

نمای کلان: نوآوری در شیوه پرتاب به‌عنوان مولفه راهبردی

تیربار موشکی ترکیبی از استحکامات زیرسطحی، سرعت آتش بالا و سامانه‌های هدایت/کنترل هوشمند است. این فناوری نشان می‌دهد که نوآوری در سازوکار‌های پرتاب (نه فقط در موشک‌ها) می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در بازدارندگی و عملیات تهاجمی ایفا کند.

منبع خبر