احتمال برخورد یک سیارک به زمین در آینده نزدیک چقدر است؟

هنگام بررسی برنامه‌های آینده خود، چقدر باید به امکان برخورد یک سیارک (یا دنباله‌دار) به زمین در طول عمر خود اهمیت دهید؟ احتمالاً نه زیاد، اما این به این معنا نیست که این اتفاق نمی‌افتد.

سیارک‌ها چند وقت یکبار برخورد می‌کنند؟

برخی افراد دوست دارند علم را با جادو مقایسه کنند و یکی از شباهت‌ها این است که هنگام پرسیدن سوالات، مهم است که اصطلاحات خود را دقیق بیان کنید. همانطور که داستان‌های جادو پر از مثال‌هایی است که در آن کسی گیر می‌کند زیرا حفره‌ای در یک پیشگویی را در نظر نمی‌گیرد، سوالات علمی بد بیان شده می‌توانند به نتایج بسیار احمقانه‌ای منجر شوند.

ما می‌دانیم که به زودی یک سیارک به زمین برخورد خواهد کرد. آن هم «به زودی»، زیرا این اتفاق همیشه رخ می‌دهد.

در 22 اکتبر 2024، یک سیارک در جو زمین بر فراز اقیانوس آرام شرقی سوخت. اگر چیزی در مورد آن نشنیدید، به این دلیل است که این سیارک فقط حدود یک متر (3 فوت) عرض داشت. سیارکی که با نام 2024 UQ شناخته می‌شود و تنها دلیل اینکه برخی از رسانه‌ها این خبر را پوشش دادند این بود که این شیء پیش از این مشاهده شده بود.

تا همین اواخر، مشاهده یک سیارک در فضا به موقع برای پیش‌بینی برخورد آن یک رویداد بسیار نادر بود. اما 2024 UQ سومین بار بود که امسال این اتفاق افتاد، بنابراین داستان‌ها مختصر بودند.

در همین حال، بسیاری از سیارک‌های دیگر بدون اعلام قبلی می‌آیند. هیچ اندازه حداقلی برای چیزی که به عنوان یک سیارک در نظر گرفته شود وجود ندارد، بنابراین احتمالاً تمام تکه‌ها و قطعات باقی‌مانده از دنباله‌دارها که در جریان بارش شهاب‌سنگ‌های اخیر مانند اوریونیدها یا توریدها یک نمایش نور تولید می‌کنند، محاسبه می‌شوند.

چقدر احتمال دارد که یک سیارک واقعا به زمین برخورد کند؟

ممکن است از طریق مشاهده علمی ادعا کنید که این اشیاء به زمین برخورد نمی‌کنند، بلکه فقط به جو زمین برخورد می‌کنند.

حتی اگر برخورد به زمین یا دریا یک نیاز باشد، شهاب‌سنگ‌ها به اندازه کافی رایج هستند. اولین مورد از سه برخورد پیش‌بینی‌شده با جو ما، سیارک 2024 BX1 قطعاتی تولید کرد که به عنوان شهاب‌سنگ‌های Ribbeck شناخته می‌شوند. یک روستای آلمانی نزدیک‌ترین محل به جایی بود که آن‌ها فرود آمدند. تقریباً 200 قطعه جمع‌آوری شد و حتی اگر مجموع جرم کمتر از یک بطری بزرگ نوشابه بود، این مقدار زیادی برخورد به زمین است.

چه قدر احتمال دارد که یک برخورد خطرناک اتفاق بیفتد؟

خوب، وقت آن است که با کلمات بازی نکنیم. شما ممکن است بگویید: می‌دانید منظور ما چیزی به اندازه کافی بزرگ است که خسارت جدی وارد کند.

برخی از شهاب‌سنگ‌هایی که ما در مورد آن‌ها صحبت می‌کنیم -اگر شما دقیقاً در جای اشتباه باشید- می‌توانند مشکل‌ساز باشند. اما آن‌ها چیزهایی نیستند که در مردم نگرانی ایجاد کنند.

هرچه یک جسم بزرگتر باشد، تعداد کمتری از آن‌ها در منظومه شمسی وجود دارد و بنابراین احتمال کمتری وجود دارد که یکی از آن‌ها به ما برخورد کند.

دو روش برای محاسبه احتمال برخورد چیزی خطرناک به زمین وجود دارد.

یکی این است که هر جسمی را که مداری دارد که آن را به زمین نزدیک می‌کند مشاهده کنید و احتمال برخورد یکی از آن‌ها را محاسبه کنید. در مسیرهای این اجسام یک عنصر آشفته وجود دارد، بنابراین اطمینان کامل از نتیجه ممکن نیست. به‌طور نظری، یک سنگ فضایی دیگر ممکن است با نیروی مناسب به Apophis برخورد کند تا آن را به سمت زمین در سال 2029 یا 2036 هدایت کند، اما احتمال آن بسیار کم است. اگر این بزرگترین چیزی باشد که نگران آن هستید قطعا زندگی خوبی دارید.

اگر یک جسم به اندازه سیارک کشنده دایناسورها (حدود 10 کیلومتر یا 6 مایل) در منظومه شمسی داخلی با احتمال برخورد به زمین در چند قرن آینده وجود داشت، ما از آن مطلع می‌شدیم. خطر برای چیزی که به اندازه کافی بزرگ است تا به طور محلی آسیب برساند بیشتر است. چند ماه پیش، یک جسم 100 متری (330 فوت) از زمین در فاصله حدود 5.4 میلیون کیلومتر (3.4 میلیون مایل) یا 14 برابر فاصله ماه عبور کرد. این جسم به اندازه‌ای بزرگ است که اگر برخورد کند یک شهر را نابود کند و این واقعیت که نام‌گذاری آن 2024 VQ4 است، به ما می‌گوید که ما در سال 2024 آن را کشف کرده‌ایم. که نشان می‌دهد هنوز دانش ما درباره آن اندک است.

این یک نمونه منحصر به فرد نیست. مدتی بعد نوبت 2023 WK3 بود که از ما در فاصله 16 ماه عبور کند. این جرم آسمانی تقریباً سه برابر 2024 VQ4 عرض دارد.

ناسا تخمین می‌زند که حدود 25000 جسم در این کلاس اندازه در منظومه شمسی داخلی وجود دارند و ما حدود 40 درصد از آن‌ها را پیدا کرده‌ایم. از آنجایی که هیچ‌یک از آن‌هایی که ما می‌شناسیم برای مدت طولانی خطر زیادی ندارند، احتمالاً آن‌هایی که نمی‌شناسیم نیز چنین نیستند، اما نمی‌توانیم مطمئن باشیم.

حتی زمانی که ما به اندازه کافی مشاهده کرده‌ایم تا همه 25000 جرم آسمانی را ردیابی کنیم، هرگز نمی‌تواند یک روش کامل برای ارزیابی خطر باشد. این احتمال چیزی را که احتمالاً یک دنباله‌دار است که از منظومه شمسی بیرونی به سرعت می‌آید و در بهترین حالت چند سال هشدار به ما می‌دهد، در نظر نمی‌گیرد. ما فکر می‌کنیم دنباله‌دارهای دوره بلند، که برای قرن‌ها به خورشید نزدیک نشده‌اند، کمتر از آن‌هایی که به ما فرصتی برای مشاهده آن‌ها می‌دهند، برخورد می‌کنند. با این حال، این‌ها ممکن است بخش بیشتری از آن تهدیداتی باشند که به اندازه کافی بزرگ هستند که آسیب‌های جهانی وارد کنند.

روش دیگر برای محاسبه خطر این است که به سابقه تاریخی نگاه کنیم.

ما یک انفجار داشته‌ایم که به اندازه کافی دراماتیک بود که 1500 نفر را زخمی کند، اگرچه کسی کشته نشد. منطقی است که انتظار داشته باشیم چیزی مانند آن در چند دهه آینده دوباره اتفاق بیفتد، حتی اگر هیچ تصوری از زمان وقوع نداشته باشیم.

تنها نمونه اخیر چیزی به مراتب بزرگتر از رویداد چلیابینسک، تونگوسکا در سال 1908 است. ما نمی‌دانیم که آیا چنین رویدادهایی هر قرن یک بار یا هر هزار سال یک بار رخ می‌دهند، اما بسیار بعید است که بیش از آن شایع باشد.

اگر یک سیارک به بزرگی آن‌چه منجر به انقراض دایناسورها شد به زمین برخورد کند چه‌طور؟

تا جایی که ما می‌دانیم، زمین از زمانی که حیوانات حدود 600 میلیون سال پیش به وجود آمدند، تنها یک بار توسط چیزی به اندازه کافی بزرگ ضربه خورده است که تخریب جهانی ایجاد کند. زمین در آن زمان حداقل پنج انقراض جمعی داشته است، اما به نظر می‌رسد که تنها آخرین آن‌ها در اثر برخورد یک سیارک بوده است.

بر این اساس، می‌توانیم احتمال وقوع چیزی مانند آن را در هر سال معین حدود یک در 600 میلیون تخمین بزنیم. حتی در طول یک قرن، این احتمال هنوز به‌طور قابل توجهی کمتر از یک در میلیون است.

منبع خبر