ابراهیم تهامی و جایی که از طارمی و دایی هم جلو زد!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش “ورزش سه”، او کسی است که می‌گوید شعرا، شهرداران، هنرمندان، کارگردان‌ها، فوتبالیست‌ها و … همه و همه می‌دانند که روی دستش نخواهد آمد. البته او روزنامه‌نگاران را در میان این مشاغل رج نزده، پس ما از این فرصت استفاده کرده و ادعای ابراهیم تهامی را بررسی می‌کنیم؛

در اواخر دهه ۶۰ و در دورانی که ستاره‌هایی مانند فرزاد آهکپور در فوتبال خوزستان حکمرانی کرده و با شاهین خوزستان حتی به عنوان قهرمانی جام حذفی نیز دست یافتند، نوبت به ظهور بازیکنی تکنیکی، ریزنقش و تند و تیز به نام ابراهیم تهامی رسید. از اواخر دهه ۶۰ بود که نام ابراهیم در بین هواداران فوتبال به خصوص در خوزستان مطرح شد و در اوایل دهه ۷۰ بود که گلزنی این بازیکن در مقابل پرسپولیس شعاع آوازه ابراهیم را وسیع‌تر کرد. تیم تحت هدایت علی پروین در سال ۷۱ در خوزستان مهمان استقلال بود و با اخراج عبدالله ویسی در دقایق ابتدایی، به نظر می‌رسید پیروزی آسانی در انتظار پرسپولیس باشد.

یک ستاره تکنیکی و خلاق که اغلب در ورزشگاه آزادی نمایش درخشانی داشت.

اما ابراهیم تهامی جوان در نیم ساعت نخست و با یک حرکت انفرادی، تماشایی و ضربه زمینی به گوشه دروازه (شبیه به گل ایمان مبعلی در سال ۷۹ به دروازه پرسپولیس و احمد عابدزاده) موفق شد گل اول را به ثمر برساند. اگرچه حسن شیرمحمدی در نیمه دوم کار را به تساوی کشاند، اما در نهایت داریوش یزدی در دقایق پایانی موفق به زدن گل دوم شد تا استقلال اهواز با ۱۰ بازیکن موفق به غلبه بر پرسپولیس شود.

در ادامه و در دهه ۷۰ حضور ابراهیم تهامی در اردوهای تیم ملی تقریباً دائمی بود اما به ندرت شاهد حضور این بازیکن در ترکیب اصلی بودیم و در بسیاری از اردوها نیز نام او از لیست نهایی تیم ملی خط می‌خورد. در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۹۴ و در دوحه نام ابراهیم تهامی در بین بازیکنان نهایی تیم ملی قرار گرفت و او با کاروان تیم علی پروین راهی قطر شد.

حضور ثابت ابراهیم تهامی در اردوهای تیم ملی و البته خاطراتی نه چندان پررنگ از حضور در ترکیب ثابت.

بعد از شروع ضعیف تیم ملی ایران و شکست مقابل کره‌جنوبی و البته برتری مقابل ژاپن، علی پروین از ابراهیم تهامی در بین ۱۱ بازیکن اصلی در دیدار مقابل کره‌شمالی استفاده کرد تا تنها حضور فیکس این ستاره ریزنقش در ترکیب تیم ملی در آن دیدار به ثبت برسد. جالب اینجاست که ابراهیم تهامی موفق شد پاس گل علی دایی در این دیدار را ارسال کرده و یکی از عوامل اصلی برتری ۲-۱ تیم ملی ایران برابر کره‌شمالی لقب بگیرد. اما علی‌رغم این درخشش نیز در ادامه کمتر به ابراهیم تهامی فرصت درخشش در تیم ملی داده شد و او ادامه مسابقات را اغلب از روی نیمکت تماشا کرد.

با جدایی علی پروین و حضور محمد مایلی که در تیم ملی نیز شرایط برای ابراهیم تهامی چندان تغییر پیدا نکرد و او اغلب در بسیاری از اردوهای تیم ملی حضور پیدا می‌کرد، اما جایی در بین بازیکنان اصلی نداشت. در سال ۱۳۷۵ باشگاه استقلال پیش از شرکت در مرحله پایانی جام باشگاه‌های آسیا، سه بازیکن از استقلال اهواز به نام برادران نعمتی‌نژاد و ابراهیم تهامی را به صورت موقت جذب کرد و این بازیکن ریزنقش با حضور در ترکیب آبی‌های تهران در دیدار مقابل اردوباسی قزاقستان، اولین تجربه فیکس خود در ترکیب استقلال را نیز به دست آورد. اما بعد از حضور استقلال در نیمه نهایی و قرار گرفتن در رتبه چهارم، برکناری عجیب منصور پورحیدری و حضور ناصر حجازی در استقلال، دوران حضور کوتاه مدت حضور ابراهیم تهامی نیز در این باشگاه پایان رسید و او دوباره به اهواز بازگشت.

ابراهیم مدت کوتاهی به عنوان یار کمکی در استقلال تهران و در آسیا بازی کرد و البته این انتقال هرگز دائمی نشد.

چند وقت بعد آبی‌های اهواز در یکی از بدترین روزهای تاریخ پرسپولیس و احمدرضا عابدزاده، با چهار گل پرسپولیس را در خانه مغلوب کردند تا شکست‌های قرمزها در مقابل این تیم اهوازی دوباره تکرار شود. چندی قبل از آن دیدار نیز پرسپولیس در جام نقش جهان و در اصفهان مغلوب استقلال اهواز شده بود و در کل در دهه ۷۰ و ۸۰، دشوارترین مسابقات پرسپولیس همیشه در مقابل استقلال اهواز رقم می‌خورد. اما در آذر ۷۶ و در جریان حماسه ملبورن، احتمالاً خاطره‌انگیزترین حضور ابراهیم تهامی در بین هواداران فوتبال در ایران رقم خورد. حضور او در ترکیب تیم ملی در دیدار مقابل استرالیا در نیمه دوم، تعویض شدن در لحظات پایانی، آن خنده‌های شیطنت‌آمیز هنگام تعویض شدن و وقت تلف کردن تا سر حد ممکن، عصبانیت علی دایی و البته در نهایت تعظیم ابراهیم تهامی به سمت ساندروپل و خروج از میدان با آن خنده فراموش نشدنی، احتمالاً مهم‌ترین خاطره از این بازیکن در اذهان عمومی در فوتبال ایران لقب گرفته است.

ابراهیم تهامی در دوران ورزشی خود مدتی در صنعت نفت آبادان بازی کرد و البته در سال‌های پایانی فوتبال خود و بعد از یک درگیری عجیب با لیدرهای استقلال اهواز، مدتی نیز در ترکیب فولاد در میدان حضور پیدا کرد. یک ستاره تکنیکی و ریزنقش در اواخرش دهه ۶۰ و دهه ۷۰ که معمولاً در مقابل تیم‌های بزرگ مانند استقلال و پرسپولیس و البته به خصوص در مقابل قرمزهای پایتخت، نمایش درخشانی داشته و به قول خودش به رنگ قرمز حساسیت داشت. البته این تعاریف و مضامین اغراق‌آمیز در مورد ابراهیم تهامی و دریبل کردن ۱۴، ۱۵ یا بازیکن یا نمایشی در حد ترکیب فیکس و ثابت تیم ملی، چندان حقیقت ندارد و اگرچه ابراهیم تهانی بازیکنی باکیفیتی بود، اما هیچگاه نمایشی ارائه نکرد که او را در حد بهترین بازیکنان تیم ملی ایران بدانیم.

بازی در ترکیب تیم ملی در مقدماتی 94، بهترین دوران ملی ابراهیم تهامی در جریان روزهای تلخ فوتبال ایران بود.

البته نباید فراموش کرد که این بازیکن بدشانس بود که ظهور او در فوتبال نیز با دو نسل درخشان در خط حمله فوتبال ایران، ابتدا با حضور بازیکنان بزرگ مانند فرشاد پیوس و صمد مرفاوی و در ادامه علی دایی و خداداد عزیزی رقم خورد و به همین علت کمتر فرصت درخشش و موفقیت در رده ملی به ابراهیم تهامی رسید. دوران حضور او در استقلال نیز بسیار کوتاه بود و او بعد از انجام چند بازی دوباره این تیم را به مقصد خوزستان ترک کرد.

بازی در ترکیب ثابت تیم ملی مقابل کره‌شمالی، تنها حضور فیکس ابراهیم تهامی با‌ ارسال پاس گل برای علی دایی.

در مجموع در فوتبال ایران باب شده که بازیکنان قدیمی به شکل اغراق‌آمیز و غیرقابل هضمی از توانایی‌های خود تعریف کرده و در مورد خاطراتی صحبت می‌کنند که تصویر عینی و واقعی در ذهن هواداران فوتبال در ایران ندارد. برای تصویرسازی سبک بازی ابراهیم تهامی برای نسل‌های بعدی می‌توان مجاهد خذیراوی را مثال زد. دیگر ستاره تکنیکی و ریزنقش فوتبال خوزستان که البته سرنوشت برای او نیز بی‌رحمانه رقم خورد و مجاهد هرگز نتوانست روزهای ابتدایی درخشان خود را در ادامه دوران ورزشی‌اش تکرار کند. حالا در چند سال اخیر تصویر ابراهیم تهامی در ذهن هواداران فوتبال به این تعاریف مبالغ‌آمیز این بازیکن از خودش و خاطرات دریبل کردن دوجین بازیکن در میدان محدود شده. یک ستاره تکنیکی که پشت خط بازیکنان بزرگ فوتبال ایران قرار گرفت و البته خاطرات ما از این بازیکن، به نمایش چشم‌نواز و تکنیکی او در زمین‌های ناهموار و نامطلوب خوزستان گره خورده.

اغراق‌آمیزترین تمارض و اتلاف وقت حتی در تاریخ فوتبال ایران، وقتی حتی صدای علی دایی هم از این حجم از اتلاف وقت درآمد.

این یادداشت را با قسمتی از مصاحبه اخیر او با ورزش سه تمام می‌کنیم که مثل خود ابراهیم است، جالب تا حدی که می‌خواهی باور کنی: “من کارهای بزرگی کردم. من خیلی خوب سانتر می‌کردم. شاید گل کم زدم اما در دهانه دروازه پیش خودم می‌گفتم شاید یک درصد گل نشود، گذشت می‌کردم و پاس می‌دادم که گل شود‌. من چنین بازیکنی بودم؛ گذشت، تکنیک، سانتر، قدرت بدنی داشتم. الان مهاجم یا سرزن است و تکنیک ندارد، یا تکنیک دارد و قدرت بدنی ندارد. من همه این‌ها را داشتم‌. الکی نمی‌گویم که مثل من نمی‌آید. نسل جوان اگر نمی‌پذیرد، بیاید از من سوال کند. در قدرت بدنی و استارت‌ در ایران مثل من نمی‌آید.”

منبع خبر