آگراندیسمان قسمت پنجاه و چهارم | بررسی بازی شبنم قربانی در فیلم «ناتور دشت» | تاثیرگذار در کمترین زمان

فیلمنامه‌ی «ناتوردشت» به کارگردانی «محمدرضا خردمندان» را این کارگردان به همراهِ حمید اکبری خامنه بر اساس یک داستانِ‌ واقعی به نگارش درآورده‌اند. هادی حجازی‌فر و میرسعید مولویان بازیگرانِ نقش اصلی مرد این اثر هستند و شبنم قربانی، پس از سال‌ها حضور در تئاتر و هم‌چنین آثار متفاوتی چون تمساح خونی، مرد بازنده و چند سریال‌ِ متفاوت، نقشِ اصلی زن را در این فیلم ایفا می‌کند. زنی که درگیر رابطه‌ای پنهان با آیهان (میرسعید مولویان) است و در عین حال، مسئولیت مادری را نیز بر عهده دارد و بخش مهمی از گره‌های دراماتیکِ اثر به او باز می‌گردد.

به گزارش فیلم‌نیوز، شینم قربانی در فیلم «ناتور دشت» نقش کوتاهی دارد، اما در همان چند سکانس بازی چشمگیری ارائه می‌دهد بنحوییکه کاراکتر او بواسطه این بازی به چشم می‌آید.

ویژگی ظاهری | قربانی نقشِ زنی روستایی را بازی می‌کند و لباس‌ها و گریم نیز به گونه‌ای طراحی شده که بُعدی واقع‌گرایانه داشته باشد. لباس‌های او، رنگ‌های شادی دارند که لازمه‌ی زندگی در طبیعت است؛ اما در عین حال از هرگونه جلوه‌گری تصنعی دور است تا به او شخصیتی باورپذیر و نزدیک به واقعیت بدهد. او در این فیلم نقشِ زنی را ایفا می‌کند که قهرمان نیست؛ اما کنش‌گر است و پُرتلاش. او برای برداشتنِ بار مالی از دوشِ پدرش، ساعت‌های متوالی پشتِ دارِ قالی می‌نشیند و بیش‌تر از آن، حاضر است خود را درگیر یک بحران عاطفی و حتی اخلاقی کند تا بارِ بیش‌تری از دوشِ پدری بردارد که عاشقانه دوستش دارد. در مجموع نقشِ او در این فیلم، وجهه‌ی متفاوتی از نظر بصری و صوتی به اثر می‌دهد. استفاده از لهجه‌ی محلی و پوشش سنتی، در عین حال که او را به زنی باورپذیر بدل می‌کند، با آن لباس‌های زیبا و بومی، نشان‌گرِ زنانگیِ طبیعت است در میانِ تمام خشونت‌های پنهانش. هم‌چنین برخلاف برخی فیلم‌ها که لهجه‌ی محلی را صرفاً به‌عنوان یک ویژگی فرعی و نمایشی استفاده می‌کنند، شبنم قربانی آن را به‌گونه‌ای در بازی خود به کار می‌گیرد که کاملاً در تار و پود شخصیتش تنیده شده است.

شبنم قربانی در «ناتور دشت» نقش یک زن روستایی را باورپذیر ارائه داده است.

جنس بازی | شبنم قربانی، با آن ظرافت خاص و طبیعی چهره‌اش، انتخاب مناسبی برای ایفای این نقش است. او در این اثر زنی را بازی می‌کند که با بحران‌های متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کند. از یک طرف، پدرش درگیرِ چنان مشکلات مالی است که می‌تواند شیرازه‌ی زندگی‌شان را از هم بپاشد و از طرفی از شوهری جدا شده است که تنها شرط برای حضانتِ بچه‌اش را عدمِ ازدواجِ مجدد او می‌داند. او اما ناگزیر شده برای حل مشکلات پدر، به وعده‌ی مالی آیهان به عنوان آخرین ریسمان دل ببندد و به شکلِ پنهانی با او ازدواج کند. قربانی، مشکلات این زن را با حسی به‌اندازه و با بازی درونی و کنترلِ میمیک صورت نشان می‌دهد. او زنِ کم‌حرفی است؛ بنابراین قربانی مجبور شده است تا حسِ اضطراب، ترس و درگیری‌های درونی شخصیتش را با کم‌ترین دیالوگِ ممکن و تنها با بازی‌اش معنا دهد و اجرای ریزبافت داشته باشد. در لحظاتی که باید میان خواسته‌های شخصی و حقیقت تلخی که با آن مواجه شده، تصمیم بگیرد، او هم‌چنان از بازی‌ پرتنش و هیجانی دوری می‌کند و روی جزئیات ظریفی مانند تغییر در تُن صدا، اشک‌ریختنِ بی‌صدا و مکث‌های طولانی بهره می‌گیرد.

شبنم قربانی در ناتور دشت حضوری کوتاه اما تاثیرگذار دارد.

اهمیت نقش | هرچند شخصیت او در محور اصلی داستان قرار ندارد، اما نقشی کلیدی در پیچیدگی‌های روانی و اخلاقی فیلم ایفا می‌کند. او نماینده‌ی زنانی است که همواره خود را فدای دیگران می‌کنند، زنانی که در طولِ تاریخِ ایران نمونه‌های فراوان از آنان دیده می‌شود. حضور او نه‌تنها بر شخصیت آیهان تأثیر دارد، بلکه به لایه‌های عمیق‌تر فیلم نیز اضافه می‌کند.یکی از مهم‌ترین نقش‌های او در داستان، کمک به نمایش جنبه‌ی انسانی آیهان است. در حالی که آیهان با کاری که انجام داده، می‌تواند شخصیتی سراسر منفی باشد؛ رابطه‌ی او با این زن، بُعدی احساسی و حتی تراژیک به شخصیتِ‌او اضافه می‌کند.

منبع خبر