آگراندیسمان قسمت شصت‌وسوم| بررسی بازی علی نصیریان در نقش استاد «شمس» در فیلم «هفت بهارنارنج» | با من خیال کن

علی نصیریان استاد ایفای نقش‌های متفاوت است. چنان در دل نقش‌ها فرو می‌رود و آنها را از آن خود می‌کند که حس می‌کنیم در آن لحظه خودش مشغول زیست کردن آن شرایط است. در «هفت بهارنارنج» هم سیمای مردی تنها را می‌بینیم که هنوز به زندگی کنار همسرش امیدوار است و می‌خواهد با تمام وجود، آخرین بقایای یک زندگی عاشقانه را حفظ کند. نصیریان در این فیلم با چالشی میان عقل و احساس روبه‌روست و از سوی دیگر شمایلی از زندگی مردی در آستانه زوال عقل را به تصویر می‌کشد.

به گزارش فیلم‌نیوز، «هفت بهارنارنج» به کارگردانی فرشاد گل‌سفیدی، یکی از آثار اخیر علی نصیریان در سینماست؛ فیلمی که به خاطرش سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد را گرفت. به بهانه شروع اکران آنلاین این فیلم، در آگراندیسمان این هفته بازی این بازیگر محبوب را بررسی می‌کنیم.

علی نصیریان برای بازی در فیلم «هفت بهار نارنج» برنده سیمرغ بلورین شد.

ویژگی ظاهری | با پیرمردی تنها در یک خانه روبه‌رو هستیم؛ مردی با موها و ریش‌های سفید که هنوز هم رگه‌هایی از سیاهی در آن دیده می‌شود. او معمولا گردن‌بند طبی به گردن می‌بندد و برای لباس پوشیدن سعی می‌کند به ترکیب رنگ‌ها توجه نشان دهد. انگار آنقدر همسرش روی این مسئله تاکید داشه که برایش درونی شده است.

علی نصیریان در فیلم «هفت بهار نارنج» نقش یک استاد بازنشسته را بازی می‌کند.

اهمیت نقش | محور اصلی فیلم «هفت بهارنارنج» روی بازی علی نصیریان بنا شده است؛ یک استاد بازنشسته به نام شمس که رو به زوال ذهن است و روزبه‌روز نام‌ها و چهره‌های بیشتری را از یاد می‌برد. همسرش چهار سال است که زندگی نباتی دارد و استاد اجازه نمی‌دهد دستگاه‌ها را از او باز کنند. انگار تنها عامل اتصال شمس به زندگی، همین زن خوابیده روی تخت است. شمس در خیالاتش هنوز هم همسرش را جوان و سالم می‌بینید، با او معاشرت می‌کند و به‌عمد داروهایش را نمی‌خورد تا بیشتر در وهم و خیال باقی بماند. شمس به‌شدت تنهاست و از ترس اینکه او را مجبور کنند به مرگ همسرش رضایت دهد با دیگران معاشرت نمی‌کند. تنها کسی که با شمس حرف می‌زند پرستار جوانی است که از قضا او هم می‌خواهد ازدواج کند و از آنجا برود. در این موقعیت، شمس در چالشی جدی قرار می‌گیرد. از روی عقل می‌داند که باید به مرگ همسرش رضایت دهد اما احساساتش چنین اجازه‌ای به او نمی‌دهد. او می‌خواهد با تمام وجود ته‌مانده‌های زندگی عشقش را روی زمین نگه دارد. داستان روی همین مرز تعلق و احساسات پیش می‌رود و راوی یک عشق شیرین است.

نصیریان در فیلم «هفت بهار نارنج» یکی از لطیف‌ترین و با احساس‌ترین بازی‌هایش را ارائه داده است.

جنس بازی | یکی از لطیف‌ترین و پراحساس‌ترین فیلم‌های سال‌های اخیر علی نصیریان است. او در این فیلم عاشقانه‌ای به تصویر می‌کشد که دل مخاطبانش را به درد می‌آورد. گاه آواز می‌خواند و از ته دل می‌خندد و نشانه‌های زندگی را به تمامی بروز می‌دهد و گاه با سکوت‌ها و مکث‌ها و بغضی در صدایش، عمق اندوهش را نمایان می‌کند. «هفت بهارنارنج» روی سوژه جدید و بدیعی بنا نشده و جنس بازی نصیریان و توجه کارگردان به جزئیات زندگی شخصیت‌ها و عناصر صحنه است که آن را دیدنی می‌کند. به همین دلیل هم بازی نصیریان اهمیت زیادی دارد. او ما را به زندگی شخصی و احساسی یک پیرمرد تنها دعوت می‌کند و به جای تلاش برای جا افتادن در این نقش، خودش با آرامش خاطر مقابل دوربین زندگی می‌کند.

افتخارات: علی نصیریان برای بازی در این فیلم، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر شد.

منبع خبر