آگراندیسمان؛ قسمت چهل و نهم | نگاهی به بازی حسن پورشیرازی در نقش غلام در فیلم «پیرپسر» | من خود ابلیس هستم

 محمد صابری | تردید نکنید که تا سال‌ها بعد جشنواره چهل‌وسوم با خاطره شبی که «پیرپسر» در برج میلاد رونمایی شد، در خاطره اصحاب رسانه و منتقدان، یادآوری خواهد شد. تازه‌ترین فیلم اکتای براهنی که به‌طرزی غریب و حالا غیرقابل‌توجیه از حضور در بخش اصلی جشنواره بازماند، در قالب اکران ویژه روی پرده رفت تا شاهد یکی از درخشان‌ترین نقش‌آفرینی‌های سینمای ایران باشیم.

به گزارش فیلم‌نیوز، حسن پورشیرازی سلطان بلامنازعی است که در تایم 190 دقیقه‌ای این فیلم، مخاطب را مسحور هنرنمایی خود می‌کند. بازیگری که باید بگوییم بیچاره سیمرغ فجر، که از افتخار اهداشدن به او، محروم شده است! به گزارش فیلم‌نیوز، به بهانه اکران ویژه فیلم سینمایی «پیرپسر» به کارگردانی اکتای براهنی، نگاهی داریم به بازی حسن پورشیرازی در این فیلم.

ویژگی ظاهری | همه چیزش حکایت از پلشتی و بی‌عاری دارد. پدری با موهای ژولیده و هیکلی فربه که حتی زمانی که تلاش می‌کند به‌واسطه اصلاح چهره‌ای معقول‌تر از خود بسازد، بازهم نمی‌تواند تعادلی را در ترکیب چهره‌اش به‌وجود بیاورد. او با ریشی سفید و سیاه، پیشانی پرچین‌وچروک، چشمانی گودافتاده و موهایی پریشان، شمایلی پیدا کرده است که گویی حق‌ می‌دهیم احترامی را در وجود فرزندانش نسبت به خود برنمی‌انگیزد. او ظاهری آشفته اما مدعی دارد. تی‌شرت تیره‌ای که به اندامش زار می‌زند هم به تحمیل این پلشتی‌ها به تصاویر فیلم ضریب داده است. او پدری است که آرام‌آرام تبدیل به یک هیولا شده است.

حسن پور شیرزای در قامت کارآکتر غلام درخشش خیره‌کننده‌ای در فیلم «پیرپسر» دارد.

اهمیت نقش | «مردی که قانون نداشته باشه، برای همیشه پسره» همین دیالوگ غلام در فیلم «پیرپسر» گویی راهنمایی است برای رازگشایی از نام فیلم. غلام دقیقا همان مردی است که هیچ قانونی بر زندگی‌اش حاکم نیست. او در موقعیتی قرار گرفته که حالا باید مطالبات فرزندانش را پاسخ دهد اما هیچ مسئولیتی را متوجه خود نمی‌داند. همه این ویژگی‌ها نقش «غلام» را به ستون خیمه فیلم تازه اکتای براهنی تبدیل کرده است. یک شرارت محض که قرار است آرام‌آرام دنیای اطراف و نزدیکان او را به درون خود بکشد. دیالوگ‌هایی که غلام در تکریم شرارت‌های هیتلر و توفیق بدی‌ها در فیلم دارد، نشانه‌هایی است که زاویه نگاه او به دنیا و سبک زیستش را عیان می‌کند. علی و رضا دو پسر جوان غلام هستند که هر کدام مادری جدا از دیگری داشته‌اند و داستان فیلم در مواجهه این پسران با چنین پدر شروری جان می‌گیرد و پیش می‌رود. به‌خصوص وقتی پای رعنا به خانه غلام باز می‌شود.

«پیر پسر» برای پورشیرازی یک تولد دوباره است.

جنس بازی | سال‌ها بود که وقتی می‌خواستیم صحبت از زندگی کردن یک بازیگر در نقشی بکنیم، ناخواسته یکی از مصادیقی که به یادمان می‌آمد، سکانس جذاب خاطره‌گویی حسن پورشیرازی در «مهمان مامان» بود. آنجایی که مرد خانواده‌ای آسیب‌دیده، دارد رویاهای خود را از دل فیلم‌های سینمایی بیرون می‌کشد و با تمام وجود برای دیگران تعریف می‌کند. پورشیرازی، حالا یک بار دیگر قدرت خود برای حک کردن یک شخصیت در عمیق‌ترین بخش حافظه مخاطبان سینما را به رخ می‌کشد. پورشیرازی در نقش غلام، هم مخاطبان فیلم را از ته دل به خنده می‌اندازد و هم آن‌ها را مجبور به تجربه هراس مواجهه با یک هیولا می‌کند. او هم در اکت‌های بیرونی و صحنه‌هایی مانند رقص با دوستان و یا سکانس پایانی و هم در لحظه‌های سکوت و نگاه‌های خیره و سرشار از احساسات متناقض به اطراف، جنسی از بازیگری را در این فیلم به ثبت رسانده که تا سال‌ها می‌توان به آن ارجاع داد و تحسین‌ش کرد.

فیلم «پیرپسر» دومین ساخته سینمایی اکتای براهنی بعد از گذشت چند سال سرانجام در شامگاه جمعه نوزدهم بهمن ماه در بخش نمایش‌های ویژه جشنواره فیلم فجر به شکل رسمی در ایران رونمایی شد.

منبع خبر