زخم های ناشی از دیابت را چگونه درمان کنیم؟

بیماران دیابتی می توانند در معرض خطر زخم پای دیابتی، عفونت و عوارض ناشی از آن عفونت ها باشند. زخم پای دیابتی، بیماران را در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان و نیاز به جراحی یا قطع عضو قرار می دهد. در واقع طبق آمار CDC، حدود 130،000 بستری در سال برای قطع عضو بر اثر ابتلا به انواع دیابت وجود دارد. حداکثر 11.8٪ از مبتلایان به دیابت زخم دارند و ممکن است بسیاری از آن ها نیاز به جراحی و درمان های سخت داشته باشند. این بدان معنی است که مراقبت از زخم برای زخم های پای دیابتی و همچنین پیشگیری، از اهمیت بالایی برخوردار است.

اگر بیمار بی حسی در پاهای خود داشته باشد، ممکن است احساس نکند که زخم پا ایجاد می شود. زخم های پای دیابتی که از یک بریدگی کوچک شروع می شوند، ناآگاهانه می توانند به یک زخم عمیق تبدیل شوند. پاهای خود را چک کنید و قند خون خود را حفظ کنید.

چگونه دیابت بر بدن شما تأثیر می گذارد؟

دیابت نتیجه عدم توانایی بدن شما در تولید یا استفاده از انسولین است. انسولین هورمونی است که به بدن شما اجازه می دهد گلوکز یا قند را به انرژی تبدیل کند. اگر بدن شما در متابولیسم گلوکز مشکل دارد، می تواند منجر به افزایش سطح قند خون شود. این می تواند بر توانایی بدن شما در بهبود زخم ها تأثیر بگذارد.

در افراد دیابتی، زخم ها به آهستگی بهبود نمی یابند و با سرعت بیشتری پیشرفت می کنند. بنابراین مهم است که بدانیم باید به دنبال چه مواردی باشیم.

اگرچه بریدگی، چروک خوردگی، خراش و تاول می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. اما پاها یکی از رایج ترین مکان های آسیب دیدگی است. یک زخم کوچک روی پا می تواند به سرعت به زخم پا تبدیل شود.

در صورت عدم درمان، زخم پا می تواند جدی شود. در نهایت بین 14 تا 24 درصد افرادی که دیابت دارند و اندام های آن ها زخم می شوند، دچار قطع اندام تحتانی می شوند.

به همین دلیل، بسیار مهم است که درمان دیابت را جدی بگیرید، چک آپ منظم انجام دهید و از نزدیک زخم ها را کنترل کنید. کشف کردن سریع زخم ها تنها راه برای کاهش خطر ابتلا به عوارض است.

جلوگیری از بریدگی و خراش

البته بهترین راه برای محافظت از خود، تلاش جدی برای جلوگیری از زخم است. اطمینان حاصل کنید که هرگز حتی در داخل منزل خود پا برهنه راه نمی روید و همیشه کفش های مناسب بپوشید.

“من همیشه به بیمارانم می گویم که داخل کفش های خود را از نظر وجود سنگ بررسی کنند.”

وبر

از پاهای خود محافظت کنید و اجازه دهید پزشک متخصص پا حتی مشکلات جزئی پا را برطرف کند. خودتان سعی نکنید که پینه یا زگیل را بردارید. ممکن است وسوسه شوید که دارو های تجاری را که در داروخانه می بینید امتحان کنید. اما این کار می تواند پوست شما را بسوزاند که باعث آسیب جدی به پای شما می شود. اگر می خواهید یک پینه یا زگیل را با تیغ یا ابزار دیگری ببرید، ممکن است در نهایت به خطا این کار را انجام دهید. اگر پینه، زگیل یا میخچه دارید از پزشک متخصص پا بخواهید که آن ها را معالجه کند.

در صورت ایجاد پینه از یک سنگ پومیس استفاده کنید تا بتواند آن را تحت کنترل درآورد. وقتی پوست شما خیس است آن را بمالید و بلافاصله بعد از آن از لوسیون استفاده کنید.

چگونه از زخم های پای دیابتی مراقبت می کنیم؟

مراقبت از زخم پای دیابتی بر روی ایجاد یک محیط سالم در زخم به منظور مهاجرت سلول های پوستی جدید از طریق زخم، متمرکز است. این اغلب شامل مرطوب نگه داشتن زخم است. با این حال اگر زخم بیش از حد مرطوب شود به دلیل تخلیه بیش از حد داخل زخم، ممکن است به پانسمان جذبی بیشتری نیاز داشته باشید.

برای مراقبت صحیح از زخم، آن را با نمک تمیز کنید. یک ژل موضعی یا پماد آنتی بیوتیک را طبق توصیه پزشک یک بار در روز بر روی زخم قرار دهید.

بعضی از اوقات پماد های خاصی می توانند به درمان زخم هایی که از مواد الیافی و زرد پوشیده شده اند، بپردازند مانند زخم سوختگی. پماد های دیگر برای زخم های پای دیابتی شامل پمادهای ضد باکتری موضعی یا کرم هایی است که می تواند برای تمیز نگه داشتن زخم ها استفاده شود.

پس از پاکسازی زخم و استفاده از پماد، بهتر است زخم را با یک گاز تمیز پاک کنید.

زخم را پوشانده و مرطوب نگه دارید.

مادران ما ممکن است به ما گفته باشند که خشک نگه داشتن زخم به بهبود سریع آن کمک می کند. در حالیکه پزشکان کشف کرده اند عکس آن درست است. در صورت وجود یک لایه مرطوب زیر یک باند پوشیده شده، زخم ها سریع تر بهبود می یابند. تنها استثنا هنگامی است که زخم از داخل بیش از حد تخلیه می شود که به یک پانسمان جذبی بیشتر نیاز دارد.

سطح قند خون خود را مرتبا چک کنید.

بیماران دیابتی می دانند که مراقبت دقیق از سطح گلوکز خون تا چه اندازه مهم است. این مسئله به ویژه در صورت داشتن زخم پا بسیار مهم است.

وقتی سطح گلوکز خون زیاد باشد از بهبود بافت های سفید سلول های ما جلوگیری می کند. سطح بالای گلوکز می تواند منجر به بیماری رگ های خونی کوچک شود و همچنین جریان خون را در اطراف روند بهبودی محدود کند. بدون جریان خون برای التیام زخم (این بسیار شبیه گل بدون آب است) بهبودی حاصل نمی شود.

فشار بر روی پای خود را کاهش دهید.

مراقبت از زخم پا مانند محوطه سازی چمن های تازه کاشته شده است. برای بهبودی نیاز به مراقبت و زمان دارد و در مورد زخم پای دیابتی ممکن است نیازمند زمان بیشتری باشد. مطالعه ای بر روی 49 بیمار در سال 2017 نشان داد که “در حالی که راه رفتن ممکن است ترمیم زخم را به تأخیر بیندازد، ایستادن بدون محافظت ممکن است بسیار بدتر باشد.” به طور خاص این مطالعه نشان داد که مدت ایستادن، تنها پیش بینی کننده قابل توجه بهبودی در 12 هفته است و تقریباً سه برابر بیشتر از مدت زمان راه رفتن در زخم های نوروپاتیک پا است.

به عنوان بخشی از روند درمان زخم دیابتی از بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی یا زخم های آسیب زا خواسته می شود تا مدت زمان بهبودی به مدت چند روز از راه رفتن خودداری کنند. اگرچه این ممکن است برای بیمارانی که به زندگی پرمشغله عادت دارند دشوار باشد.

اما وسایلی مانند کفش های مخصوص، چکمه های ارتوپدی متحرک و گچ های تماس کامل، می توانند برای شرایطی که مجبور می شوید راه بروید مناسب باشد. مطالعات نشان می دهد که پوشیدن مداوم چنین چکمه هایی می تواند با کاهش فشار مستقیم و تسریع روند بهبودی در ارتباط باشد.

چگونه می توان سلامت و بهبود زخم را تقویت کرد؟

چند کار وجود دارد که می توانید برای تقویت سیستم ایمنی بدن و کمک به بهبود زخم انجام دهید.

• رژیم غذایی سالم داشته باشید. تأثیر رژیم غذایی بر تنظیم قند خون مستقیمی دارد. بنابراین حفظ تغذیه مناسب نکته اصلی است. اگر می توانید به طور مداوم سطح گلوکز سالم را حفظ کنید، تا به احتمال زیاد از زخم جلوگیری کرده و در صورت بروز زخم سریع تر بهبود می یابید.

افراد مبتلا به دیابت می توانند با جلوگیری از مصرف کربوهیدرات های فرآوری شده، قند ها و فست فود کنترل قند خون را بهتر کنند. همچنین به افزایش دریافت فیبر، میوه، سبزیجات و حبوبات توجه می کند. تغذیه مناسب آنچه بدن شما برای ترمیم سریع زخم مانند ویتامین C، روی و پروتئین به آن نیاز دارد را فراهم می کند.

• فعال بمانید. ورزش به بهبود حساسیت به انسولین کمک می کند. این امر به قند موجود در جریان خون کمک می کند تا با کارآیی بیشتری وارد سلول های شما شود که باعث بهبودی و سلامتی می شود.

• سیگار کشیدن را ترک کنید. سیگار کشیدن توانایی سلول های شما را در حمل اکسیژن کاهش می دهد. سیگار کشیدن همچنین سیستم ایمنی بدن را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری های عروقی را افزایش می دهد.

• عسل مصرف کنید. برخی تحقیقات نشان می دهد که عسل یک جایگزین موثر برای بهبود زخم پای دیابتی است.

چگونه می توانیم زخم دیابتی را سریع تر بهبود دهیم؟

• مراقبت از محل زخم: مراجعه مستمر به پزشک متخصص نزدیک به شما برای مراقبت از محل زخم حیاتی است. ممکن است برخی از بافت های زرد ضخیم را که روی زخم شما قرار دارد، مشاهده کنید که به اصطلاح بافت فیبروتیک نامیده می شود. این بافت غیر زنده شامل یک بیوفیلم است که مانع ترمیم زخم می شود. بنابراین بهترین کار این است که به طور مرتب به پزشک متخصص خود برای برداشتن بخش هایی از زخم، در مطب مراجعه کنید. داشتن زخم تمیز همراه با بافت خونی سالم، بهترین شرایط برای بهبود زخم شما را فراهم می کند.
• برداشتن فشار از روی زخم دیابتی: بسیاری از زخم های دیابتی در مناطقی که به دلیل فشار مزمن تحلیل می روند، ایجاد می شوند. برای بهبود این زخم ها باید بتوانید فشار روی این مکان ها را کم کنید. این کار را می توان با استفاده از بالشتک انجام داد. کاهش فشار مناسب منطقه آسیب دیده نیز می تواند به جلوگیری از عود زخم کمک کند. پس از بهبودی زخم بهتر است از کفش های دیابتی استفاده شود.
• پیوند های پوست: در سال های اخیر مهندس ها جایگزین های زیستی جدیدی ساخته اند که دنیای مراقبت از زخم را متحول کرده اند. این جایگزین های پوستی دارای فاکتور های رشد هستند که باعث تحریک و ترمیم زخم می شوند. انواع مختلفی از جایگزین پوست موجود است که برخی از آن ها شامل بافت پوست خوک، گاو و پوست انسان هستند. این پیوند ها را می توان در مطب توسط پزشک متخصص پا انجام داد.
• جراحی: علاوه بر مراقبت های موضعی از زخم ممکن است گزینه های جراحی برای جلوگیری از عود زخم دیابتی در نظر گرفته شود. این ممکن است شامل برداشتن استخوان برجسته در محل زخم باشد. همچنین ممکن است شامل اصلاح ناهنجاری باشد که منجر به بهبود زخم دیابتی شما شود. گاهی اوقات بهترین مراقبت از زخم فقط درمان خود زخم از طریق یافتن و بررسی علت نیست.

منابع: certifiedfoot.com و everydayhealth.com و healthline.com