افسردگی چیست؟
افسردگی نوعی اختلال رفتاری است که باعث می شود شخص احساس غم و اندوه مداوم داشته و علاقه ای به انجام فعالیت های روزمره نداشته باشد.
این بیماری بر احساس، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد و می تواند منجربه انواع مشکلات عاطفی و جسمی شود. گاهی ممکن است احساس کنید که زندگی ارزش ندارد.
عواملی که خطر ایجاد افسردگی را افزایش می دهند عبارتند از:
هرکسی ممکن است دچار افسردگی شود، حتی شخصی که به نظر می رسد در شرایط نسبتاً ایده آل زندگی می کند.
- شخصیت: برخی از ویژگی های شخصیتی مانند (اعتماد به نفس پایین، وابستگی بیش از حد به شخص یا چیزی)
- عوامل محیطی: حوادث آسیب زا و استرس زا مانند (سوء استفاده جسمی یا جنسی، قرار گرفتن مداوم در معرض خشونت، مرگ یا از دست دادن یکی از عزیزان، مشکلات مالی)
- ژنتیک: در صورت داشتن سابقه (افسردگی، اختلال دو قطبی، اعتیاد به الکل و سابقه خودکشی) در بستگان درجه یک
- همجنس گرا بودن، دو جنسیتی
- مصرف الکل و مصرف دارو های تفریحی مثل: قرص اکس
- داشتن بیماری جدی یا مزمن مثل: سرطان، سکته یا بیماری قلبی
علائم
- احساس غمگینی، اشک، پوچی یا نا امیدی دارند.
- حتی در مورد مسائل کوچک به شدت عکس العمل نشان می دهند و ناراحت می شوند.
- عدم علاقه به انجام فعالیت های عادی
- اختلالات خواب، شخص دچار بی خوابی یا خواب زیاد می شود.
- کمبود انرژی، حتی درانجام کار های کوچک نیز احساس خستگی می کند.
- تغییر در اشتها، کاهش یا افزایش ناگهانی وزن
- اضطراب، استرس و بی قراری
- احساس گناه، سرزنش کردن خود در شکست های گذشته
- مشکل در تفکر و تصمیم گیری
- عدم تمرکز
- دارای افکارمنفی مانند اقدام به خودکشی
تشخیص
علائم بعضی از بیماری ها مانند (مشکلات تیروئید، تومور مغزی یا کمبود ویتامین) می تواند شبیه علائم افسرگی باشد.
پس برای تشخیص بیماری افسردگی یک متخصص بهداشت روان باید معاینات دقیق انجام دهد. در برخی موارد، لازم است آزمایش خون انجام شود تا اطمینان حاصل شود که مشکل به دلیل بیماری پزشکی مانند مشکل تیروئید یا کمبود ویتامین نیست و افسردگی می باشد.
بیشتر بدانید: کم کاری تیروئید چیست؟ چه ویژگی هایی دارد؟
درمان
افسردگی یکی از قابل درمان ترین اختلالات روانی است. بین 80 تا 90 درصد افراد مبتلا درمان می شوند.
ممکن است مدت زمان درمان افسردگی طولانی باشد. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری با استفاده از دارو، روان درمانی یا هر دو درمان می شوند.
انجام برخی کار ها مانند ورزش منظم، خواب منظم، رژیم غذایی سالم و پرهیر از مصرف الکل می تواند در کاهش علائم بیماری کمک کند.
دارو:
ممکن است دارو های ضد افسردگی تجویز شود و این بیماری در یک یا دوهفته اول بهبود یابد. اما معمولاً به بیماران توصیه می کنند که شش ماه یا بیشتر پس از بهبود علائم، به مصرف دارو ادامه دهند.
روان درمانی:
روان درمانی یا “گفتگو درمانی” گاهی اوقات به تنهایی برای درمان افسردگی خفیف استفاده می شود. برای افسردگی متوسط تا شدید، روان درمانی اغلب همراه با دارو های ضد افسردگی استفاده می شود. مشخص شده است که گفتگو درمانی (CBT) در درمان افسردگی موثر است و به فرد کمک می کند تا تفکرمنفی را با افکار و رفتار های مثبت تر، جایگزین کند.
بسته به شدت بیماری، درمان ممکن است چند هفته یا خیلی بیش تر طول بکشد. در بسیاری از موارد، می توان در طی 10 تا 15 جلسه پیشرفت چشم گیری مشاهده کرد.
تشنج درمانی (ECT):
روشی که معمولاً برای بیماران مبتلا به افسردگی خیلی شدید که به سایر درمان ها پاسخ نداده اند اختصاص دارد. این نوع درمان شامل تحریک الکتریکی مختصر مغز در حالی که بیمار تحت بیهوشی است، انجام می شود. این روش از دهه 1940 مورد استفاده قرار گرفته است.
